Op 10 juni was het dan eindelijk zo ver: ons eerste weekend als vereniging in Zeeland, waarbij je niet met je hele duikuitrusting over de dijken heen en terug moet zeulen.
Toegegeven: de duiken in Zeeland zijn zo mooi dat ik het slepen van uitrusting over de dijken op de koop toe neem, maar dit moest toch wel een heel ontspannen weekend worden.
Samen met Janwillem reed ik op vrijdagochtend naar Zeeland via Oud Gastel, waar Onderwaterhuis.NL zit. Daar deed Janwillem wat aankopen. Daarna doorgereden naar Bergschediepsluis, omdat we toch nog een duikje wilden maken voor we om 20 uur op de boot moesten aanmonsteren. Bij Bergschediepsluis kwamen we Marion Haarsma tegen, die mooie verhalen over Nederlands zoet water in Duiken schrijft; een wat oudere fitte dame die heel enthousiast was en alleen dook.
Daarna toch de trap op en de dijk over om langzaam te ontwennen en vervolgens een mooie duik gemaakt in water dat onderin wat mistig was, maar bovenin redelijk helder met af en toe wat zonlicht. Diverse garnaaltjes gezien, sepiarekjes zonder eieren (de sepia's bleken er wel te zitten), Noordzeekreeften, meloenkwallen, oorkwallen en het gebruikelijke leven in de Oosterschelde.
Daarna reden we naar Den Osse haven waar vrijwel de gehele groep aan tafel zat bij eetcafé De Opstap. Aan de andere kant van de dijk lag de Panda te wachten. Lekker gegeten daar en de groep begon al enthousiast te worden. Het weer deed ook z'n best: een zonnetje met af en toe bewolking, maar geen regen!
Om 20 uur reden we naar de parkeerplaats aan de haven, waar de Panda tegenover het marinevaartuig Hydra lag, dat later op zondag nog een trieste rol vervulde bij het opsporen van een verdwenen duiker. Spullen aan boord gebracht en daarna konden de trossen los.
We voeren Den Osse haven uit op weg naar onze eerste duikstek: het verdronken dorp van Bommenede. Een stek die je vanaf de kant niet kunt bereiken. Na de briefing de duikspullen aan en ontspannen via de trap het water in naar het boeitje, dat op de hoogste plaats van Bommenede zou moeten liggen. Dat is de plek waar vroeger de kerk heeft gestaan, bovenop een heuvel. Het boeitje lag op een meter of 10; de top van de heuvel lag op ongeveer 5 meter en was duidelijk te herkennen. Onder water was er niets meer waar te nemen van de oorspronkelijke bebouwing. Dat kan ook niet anders: Bommenede is al in 1684 aan het water overgeleverd en toen was De Grevelingen nog eeuwen open water met getijdestromingen. Wat er nog was is dus onder bergen zand en slik verdwenen. Wat opviel is dat de stek ongerept was: heel veel anemonen, anjelieren etc., maar helemaal onaangetast. Hier doken duidelijk heel weinig duikers en dat was aan het landschap te zien. Na een uurtje kwamen we in het donker boven water. Na een napraat aan de bar gingen we voor de rede van Bommenede werkhaven naar onze kooien.
De volgende dag begon met een heerlijk ontbijt, waarna de boot wegvoer om het anker te laten vallen oostelijk van Dreischor gemaal. Daar naar beneden tot een diepte van 24 meter met goed zicht en vervolgens langzaam richting ondieper water. Ook hier weer ongerept gebied met veel klein leven en natuurlijk de Noordzeekreeften etc. Na ruim een uur weer naar boven, waar we lekker van de koffie en cake hebben genoten.
De Panda koerste inmiddels naar de sluizen bij Bruinisse om daar geschut te worden en in de Oosterschelde terecht te komen. Het was wat druilerig weer, maar er stond geen wind. Na het schutten en een korte tocht over de Oosterschelde zijn we gaan ankeren bij de hangmossel culturen van Oude Tonge. Ook daar kon je niet of met veel moeite vanaf de kant. Je kunt de culturen wel zien liggen als je van Bruinisse over de N59 naar Hellegatsplein rijdt. Daar van boord en een eindje peddelen naar de culturen. Helaas scheen de zon niet, maar het regende ook niet meer. Het zicht in de culturen was prima, maar wat wil je met een filtersysteem van duizenden mosselen. Op de strengen mosselen zaten miljoenen spookkreeftjes en macho spook kreeftjes. Ze lijken allemaal (de mannetjes althans) bezig te zijn met een dans- of bokswedstrijd. Hier en daar was een kompaskwam verstrikt geraakt in de anemonen. Na een uurtje weer terug naar de Panda om lekker in het zonnetje op het dek na te genieten.
We voeren richting Zuidbout langs Zoetersbout, waar we horden duikers over de dijk zagen komen. Deze keer voor ons wel heel gemakkelijk. De zon scheen en er was geen wind, waardoor het water in de Oosterschelde ongewoon vlak was. Daardoor zagen we regelmatig zeehonden en bruinvissen. Het weekend kan eigenlijk al niet meer stuk. Zulk weer met zulke duiken en dan ook nog zeehonden en bruinvissen: wanneer heb je dat nou in Nederland?
We hadden een derde en vierde duik zullen maken vandaag, maar we blijken toch langer te duiken dat de gemiddelde vereniging en daarnaast nogal wat tijd te nemen om de camera's veilig in en uit het water te krijgen. We besloten dan ook het te laten bij drie duiken: de laatste duik van zaterdag zou een stromingsduik worden vanaf de Zuidbout naar de Panda terug. Na de avondmaaltijd maakten we ons gereed voor de duik. We werden met een rib afgezet; op de derde tel gelijktijdig met een rol achterover (anders slaat de rib om). Met vier tegelijk werden we vanaf de Panda naar de Zuidbout gebracht. Omdat het opkomend tij was, dachten we de stroom mee te hebben, maar dat pakte anders uit. Door de pier van de Zuidbout, die het water in loopt, is er een soort kom rond Zuidbout en de stroming werd daardoor omgekeerd. In plaats van met de stroom mee te duiken, doken we meer dan de helft van de tijd tegen de (gelukkig niet sterke) stroming in. Het laatste stukje hadden we de stroom dwars en de allerlaatste 10 minuten hadden we de stroming zowaar mee. Veel brokkelsterren, platvisjes, Noordzeekreeften etc. onder water. Toen we boven water kwamen werden we met de rib opgehaald en aan een sleeptouw naar de Panda terug gebracht.
Daarna was het heerlijk nagenieten op een windstille Oosterschelde met in de verte de Zeelandbrug. We bleven hier voor anker liggen en hadden dan ook tijd voor een drankje en wat na mijmeren over de duik.
De volgende dag was de wind wat aangetrokken. Wel een mooie zonsopkomst, maar het water was niet meer zo mooi vlak. Na het ontbijt voeren we naar Sint Annaland, waar we oostelijk van de haven een duik hebben gemaakt. Enorm veel garnalen en garnaaltjes, jonge snotolven op de Wakame en weer veel meloenkwallen en kompaskwallen.
De laatste duik kwam er al weer aan. We doken bij Halverwege, oostelijk van de Nieuwe Kerkweg. Op Bas en zijn buddy na, maakte iedereen een verkeerde keuze: we gingen vanaf de Panda richting de kant, naar ondieper water en het zicht was slechts 1 meter. Bas ging de diepte in en had op 6 meter diepte al goed zicht. Janwillem en ik kwamen een zwaardschede tegen die snel het zand in dook en een zager. Deze laatste ziet er gevaarlijk uit en als klein beestje zet je het echt op een lopen als je hem tegen komt.
Na ruim een uur onder water zat het erop. We voeren naar Den Osse haven dat vlakbij lag. We konden terug kijken op een heel mooi weekend waarbij het duiken vanaf de boot heel goed beviel. De schipper was erg ontspannen en overleg over de duikstekken was heel goed mogelijk. Tally en Bas hadden het heel goed georganiseerd, waarbij ze zelfs op tijd mooi weer hadden aangevraagd.
Toen we afscheid namen liet de schipper zich tegenover Tally nog iets ontvallen over onze groep: we doken langer dan de andere groepen; de cameradichtheid was extreem (vrijwel iedereen dook met een camera) en de groep was erg gemakkelijk en gezellig. Dat kunnen we in onze zak steken!
David Wassing