De elfde keer naar de Malediven en de vierde keer naar Velidhu in het Ari Atol. We voelen ons zeer bevoorrecht.
De reis begint met de reis met de auto naar Düsseldorf. Na in januari weer een keer via Schiphol op reis te zijn geweest, bevalt ons Düsseldorf toch veel beter. Het vliegveld is veel compacter, je kunt overal (ook in de vertrekhal voor je ingecheckt bent) iets drinken of eten en de veiligheidscontroles verlopen veel sneller. Daarnaast is de wandeling naar de terminal veel korter.
We vlogen opnieuw met Emirates en bleken voor het eerste gedeelte van de reis, van Düsseldorf naar Dubai, met een Airbus 380 te vliegen. Dat is een dubbeldeks vliegtuig waar bij de uitvoering die Emirates gebruikt, ruim 500 passagiers in kunnen. Ons viel op dat je erg veel beenruimte had en prima zat. Met een peronal information system in de stoel voor je kon je tijdens de vlucht genieten van muziek, film, nieuws etc. De maaltijden aan boord waren prima verzorgd en aan drinken was ook geen gebrek.
Vroeger reisden we het liefst rechtstreeks naar Male op de Malediven; tegenwoordig vinden we een tussenstop in Dubai, waarbij je ruim 3 uur je benen kan strekken, veel prettiger.
Om middernacht kwamen we aan in Dubai en ruim 3 uur later vlogen we verder naar de Malediven. De totale vliegtijd is 10 uur. Op de Malediven worden we met een busje naar de terminal van de watervliegtuigen gebracht en ruim een uur later vliegen we naar Velidhu. Deze vlucht met het watervliegtuig is altijd een belevenis; je vliegt op ongeveer 800 meter hoogte en ziet de atollen met de eilanden en de vele kleuren blauw en groen die de Indische Oceaan heeft.
Om 11 uur ’s ochtend kwamen we aan op Velidhu, waar we opgewacht werden door Pablo, de Zwiterse manager die de dagelijkse gang op het eiland strak in de hand houdt. We hadden verzocht om een strandbungalow aan de noordoost zijde van het eiland (vanwege de wind en de daardoor relatieve koelte) en die kregen we ook. Een mooier plekje hadden we ons niet kunnen wensen.
’s Avond ben ik naar het duikcentrum gegaan om afspraken te maken over de checkup dive de volgende morgen. Op grond van mijn gelogde duiken vond de Zwiterse duikleidster het echter niet nodig om me een checkup dive te laten doen. Ik kon meteen de volgende dag met de dhoni (traditionele boot die hier veel gebruikt wordt voor vissen en duiken) mee naar de duikstek.
Ondertussen was ik bij het duikcentrum een Duitser tegen gekomen waar ik 3 jaar geleden prettig mee gedoken had. Ik had dus een goede buddy!
De volgende dag startte vroeg: om 6 uur ’s ochtend gingen Dineke (mijn echtgenote) en ik snorkelen op het huisrif. Als je om kwart voor zes opstaat is het nog donder en als je naar de lagune loopt tegen zes uur begint het te schemeren. De eerste meters in de lagune zijn nog in de schemering, maar voor je bij het huisrif bent is het al licht. En kou? Niet in een watertemperatuur van 30 graden! Wat is het voordeel van zo’n vroege snorkeltocht? Je komt zowel de nacht- als de dagdieren op het rif tegen. Het is daarnaast ook heel erg helder en er zijn geen andere snorkelaars. Je hebt het rijk alleen en vissen zijn daardoor ook minder schuw. Tijdens de snorkeltochten weer van alles gezien: witpunt en zwartpunt rifhaaien, adelaarsroggen, pijlinktvissen die vissen vingen, grote scholen met honderden makrelen, een steenvis, jonge vleermuisvissen vlak bij het strand. Iedere tocht was mooi, met koraal dat al op 10 centimeter diepte begon.
We snorkelden vaak vanaf het kanaal (doorgang van de lagune naar het huisrif) naar de noordoost kant van het eiland. Daar splitste de stroming zich en had je ook de meeste vis. Al met al was je dan al gauw 1,5 uur aan het snorkelen.
De duiken waren, zoals gewoonlijk, allemaal mooi met een aantal absolute hoogtepunten: we zijn 3 keer op Maavaru Manta Point geweest, een poetsstation waar Manta’s komen. De eerste keer stond er veel stroming en kostte het wat moeite om bij het poetsstation te komen. Daar ruim 3 kwartier gewacht op Manta’s, maar helaas was er niets te zien. De tweede en derde keer hadden we een matige stroming en hebben een vol uur kunnen genieten van de over vliegende Manta’s. Soms kon je ze met de hand aanraken als je wilde.
Daarnaast zijn we op een aantal weredberoemde duikstekken geweest: Fish Head, Maaya Thila en Hafza Thila. Deze 3 duikstekken zijn beschermd gebied; er mag niet gevist worden. Het zijn enorm visrijke gebieden en als er stroming staat, wemelt het er van de haaien. We hadden geluk: er stond stroming en we hebben Griize Rifhaaien, Witpunt Rifhaaien, Zwartpunt Rifhaaien en Verpleegster Haaien gezien. Soms kwamen er meerdere haaien met een heel gevolg aan Tonijnen en Makrelen voorbij. Ik bleek ook regelmatig op de juiste plek te zitten. De haaien kwamen af en toe zeer dicht langs me. Enorm mooie en sierlijke beesten die helemaal gebouwd zijn op snelheid en kracht.
De overige duikstekken waren zonder uitzondering mooi: grote scholen vis (snappers, vleermuisvissen, Oosterse Diklipvissen, Straatvegers etc., poetsgarnalen, langoesten, vele soorten anemonen met anemoonvissen, eigenlijk teveel om op te noemen. De mensen van het duikcentrum waren kundig en lieten je behoorlijk vrij. Ik ging met mijn buddy’s (de Duitser en een Zwitser) vaak weg van de groep en dat leverde vaak duiken op waarbij we veel meer gezien bleken te hebben dan de groep.
Het verblijf op het eiland beviel opnieuw erg goed. Zoals gezegd zaten we aan de wat koelere kant van het eiland. We denken dat we de effecten van El Nino toch merkten: er stond meer wind dat anders het geval is in februari/maart en het heeft iets meer geregend. Maar wat zijn nu 3 buitjes in 14 dagen bij een temperatuur van 32 graden?
Ook het eten en drinken was zoals gewoonlijk prima in orde. Niets is de mensen teveel en iedere avond kan je aan een buffet uit meerdere heerlijke gerechten kiezen.
De 14 dagen vlogen om en voor we het wisten zaten we weer in het watervliegtuig richting Male. Daar snel inchecken voor de vlucht naar Dubai en met nauwelijks tijd over konden we na de eindeloze en onhandige veiligheidscontroles op Male zo het vliegtuig instappen. Na 10 uur vliegen en 3 uur oponthoud in Dubai landden we in Düsseldorf. Na nog een autorit van 2,5 uur kwamen we thuis in een onverwarmd huis. De cv ketel had het begeven en dat was even wennen: 10 graden in plaats van de 32 graden waar we aan gewend waren!
Opnieuw een prachtige vakantie op de Malediven. En volgend jaar? Na 11 keer Malediven overwegen we wat verder Azië in te trekken. Indonesia lijkt ons erg mooi, maar we gaan ons hier nog goed op voorbereiden.
David Wassing