Woensdag 10 augustus: Gesiena, Liesbeth en ik hadden afgesproken een middagduik in het Veenmeer te maken. De condities zijn qua zicht niet optimaal; algengroei en daardoor ongeveer 3 meter zicht in water met kleine algdeeltjes. We stappen in bij het restaurant; omdat we hoorden dat er spiegelkarpers waren gesignaleerd, leek dat een mooie plek om te beginnen. In het verleden heb ik hier vaker spiegelkarpers aangetroffen.
Ik dook eerst naar de zuidoever om te kijken of ze daar waren. Geen spiegekarper, maar wel een prachtige snoek. Het licht stond verkeerd voor de camera; ik keek recht tegen de zon in en kreeg de snoek daardoor niet goed in beeld. Na wat gezoek uiteindelijk een mooi plaatsje gevonden achter een boomstronk. De snoek was ondertussen nieuwsgierig geworden en kwam dichter bij. Ik was verbaasd; de snoek kwam dichter en dichter bij en zwom bijna tegen de cameralens aan. Geen enkele blijk van angst of voorzichtigheid; alleen uiterste nieuwsgierigheid. Toen de snoek onder me langs zwom, kwam ze nog een keer terug om weer bijna tegen de lens aan te zwemmen. Daarna nog een paar rondjes dichtbij en toen was het blijkbaar genoeg. Ik was helemaal enthousiast.
Daarna verder naar het westen waar weer een aantal jonge snoeken waren. De hoeveelheid vis en met name het aantal jonge snoeken is dit jaar overweldigend. Toen maar terug richting instap bij het restaurant in de hoop op toch nog een karper. En jawel hoor: op het zand voor de instap zwommen twee spiegelkarpers rond. De duik kon nu helemaal niet meer stuk.
We duiken soms meerdere keren per week in het Veenmeer en het blijft toch een hele boeiende plas met vooral dit jaar enorm veel leven.
David Wassing