De 2025 editie van het Zeelandweekend begon voor een aantal leden op de donderdag, dat hadden we vaker gedaan en beviel goed. Even een dagje voor de meute uit - niet de clubmeute - maar de Duitsers, Belgen en andere Nederlanders die in de loop van de vrijdag arriveren. Daardoor een moment met weinig drukte bij duikstekken, een relaxte start.
Zo vertrokken Tally en ik vroeg richting Zeeland en konden daardoor middags de laagwaterkentering halen bij de Zeelandbrug. We waren ruim voor tijd, het was bovendien doodtij waardoor je ook wat eerder het water in kon. Tot onze verbazing kwamen er al mensen weer het water uit. Nog in vol ornaat en op de trap liet een aardige dame ons direct een zeepaardje zien op haar camera, met de diepte erbij en maande ons dat we direct erin moesten. Ja, dat lieten we ons niet 2 keer vertellen.
De beschrijving die ze had gegeven, klopte helemaal en binnen 5 minuten hadden we ons 1e paard te pakken. Het zicht was een beetje stoffig omdat het nog wat stroomde. We hebben allebe ide het 1e paard gezien en gefotografeerd en daarna allebeide andere paardjes gefotografeerd. Je raakt elkaar wel eens kwijt als je zo aan het zoeken en fotograferen bent. We vonden elkaar ook wel weer.
In de loop van de avond vulde het gezelschap aan: Robert & Greetje, Marianne, Jorine, Janine en Nynke, Erik en Kirsten en wie nog meer? De volgende ochtend bestelden Marianne en Jorine het paardje bij de Zeelandbrug bij Tally. Het zicht was wat slechter dus maar afgesproken dat we 2 aan 2 doken en dat zij ons in de gaten moesten houden tot een 1e paard. Missie geslaagd e, waarna we apart van elkaar door doken.
Uit de vele stekken en verhalen van alle Hydrofielers in Zeeland bleek dat het zicht toch een beetje tegen zat dit weekend, maar we hebben toch allemaal wel leuke dingen gezien en soms ook gefotografeerd. Het Japanse kwalletje, dat het nieuws haalde vanwege pijnlijke steken, kwam ik in de ondiepte bij het Gemaal tegen, vooral vastzittend met zijn tentakels in wieren. Jorine heeft hem mooi zwemmend gefilmd. We hebben hele dikke zeenaalden gezien, paling en een vette zeedonderpad op de reefbals bij Frans Kok. En niet te vergeten heel veel bonte en wijde mantels bij Jose’s place (Camping de Kiekuit).
Maar waar waren de slakken? Waar je andere jaren struikelde over de groene wierslak, zag ik er welgeteld 1 kleintje bij de Zeelandbrug. Ja, de ruwe wratslak was er in overvloed. Maar voor volgend jaar graag een slak op bestelling. Doe ons maar een blauwtipje, een harlekijnslak, brede ringsprietslak, mosdierslak, knuppelslak (welke maakt niet uit) en een boompjesslak om te beginnen.
Al met al was het weer een fijn Zeelandweekend.
Bestanden
| Bestand | Beschrijving | Bestandsgrootte | Downloads |
|---|---|---|---|
Zeepaardje Zeelandbrug 2025
|
204 KB | 4 |
Mooi verhaal, hopelijk kan ik er volgende keer bij zijn.